Linki
menu      Powiat Nowy Dwór Mazowiecki
menu      Powiatowa Stacja Sanitarno Epidemiologiczna
menu      Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie
menu      Powiatowe Stacje Sanitarno-Epidemiologiczne
menu      Powiatowy Fundusz Ochrony Środowiska
menu      Powiatowy Urząd Nadzoru Budowlanego
menu      Powiatowy urząd pracy Warszawa
menu      powiat Biała Podlaska
menu      powiat Bielsk Podlaski
menu      Powiat Bieruńsko Lędziński
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • red-hacjenda.opx.pl
  • Oglądasz wypowiedzi wyszukane dla słów: powiat Krasnystaw





    Temat: Oświęcim


    "Stefan Siudalski" <stefan.siudal@neostrada.plwrote in message



    | Skoro Auschwitz nie jest wymieniony to skąd założenie że wiedzieli o
    | nim? Z podanej deklaracji wynika że wiedzieli o istnieniu systemu
    | zagłady, ale nie wynika że konkretnie o Auschwitzu.

    Czy był większy obóz zagłady od Oświęcimia?
    SJS


    A coz ma wielkosc obozu do wiedzy o nim?

    Wiedieli o obozie smierci w Sobiborze.  Z podobozu No. 1 Sobiboru, gdzie
    znajdowalo sie 600 zydowskich wiezniow,  po zabiciu 9 esesmanow i dwoch
    ukranskich policjantow w dniu 13 pazdziernika 1943 r. nastapila  ucieczka
    300 Zydow. Ocalali uciekinierzy dolaczyli sie do radzieckich partyzanckich
    oddzialow. Miedzy innymi znalazl sie tam rowniez Siemion Rozenfeld, ktory
    byl w Berlinie podczas dnia zwyciestwa. Napisal on na scianie rozwalonego
    Reichstagu: "Baranowicze- Sobibor-Berlin" jako symbol zydowskiej meki, walki
    i ocalenia.

    Dowodcami powstania w Sobioborze byli wziety do niewoli rosyjski Zyd (w
    cywilu pianista koncertowy) Aleksandr Pieczierski oraz Leon Felhendler z
    Zolkiewki (powiat Krasnystaw). Pieczierski przezyl wojne, wystepowal czesto
    w TV. Leon Felhendler zostal zamordowany przez Polakow w dniu 2 kwietnia
    1945 r.

    Alexander

    Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu



    Temat: Chełmszczyzna to ziemia etnicznie polska
    Struktura wyznaniowa a więc w zasadzie także narodowościowa
    wschodniej częsci województwa lubleskiego gdzie mieszkała mniejszośc
    ukraińska wyglądała przed wojną nastepująco:
    Powiat Biała Podlaska 82 637 katolików, 18 192 prawosławnych
    Powiat Biłgoraj 82 614 katolików, 20 913 prawosławnych
    Powiat Chełm 88 488 katolików, 37 530 prawosławnych
    Powiat Hrubieszów 63 365 katolików, 49 128 prawosławnych
    Powiat Krasnystaw 117 010 katolików, 4853 prawosławnych
    Powiat Lubartów 94 356 katolików, 1544 prawosławnych
    Powiat Radzyn Podlaski 80 520 katolików, 1840 prawosławnych
    Powiat Siedlce 125 018 katolików, 2452 prawosławnych
    Powiat Tomaszów Lubelski 73 021 katolików, 33 059 prawosławnych
    Powiat Włodawa 57 939 katolików, 33 382 prawosławnych
    Powiat Zamość 122 490 katolików, 6778 prawosławnych

    Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu



    Temat: "Srebrenica" w wykonaniu prawiczkowatych Polaczków
    "Srebrenica" w wykonaniu prawiczkowatych Polaczków
    z Narodowych Sił Zbrojnych.
    6 Czerwca 1945 roku 300 osobowe zgrupowanie bandytów NSZ pod dowództwem
    niejakiego "Szarego" (Mieczysław Pazderski), uzbrojone w parę CKMów i kilka
    RKMów, po ówczesnym "CHeroicznym" zdobyciu radzieckiego lotniska (jeden
    uziemiony Ił-2 i dwóch lotników zamordowanych strzałem w tył głowy), wkroczyło
    do wsi Wierzchowiny (powiat Krasnystaw). Ludność początkowo myślała iż był to
    zwykły oddział wracający z frontu. Jednak oddział po rozlokowaniu taborów
    wrócił do wsi i zaczął sprawdzać dokumenty mieszkańcom, tych którzy "mieli
    pecha" być Ukraińcami potraktowano nie tylko bronią palną, ale także pałkami,
    nożami, siekierami. W sumie wymordowano 194 osoby, w tym zaledwie 45 to osoby
    dorosłe, pozostali to kobiety i dzieci (nawet Serbowie w Srebrenicy nie
    posuneli się aż do takiego bestialstwa by mordować kobiety i dzieci).
    Prasowy organ propagandy NSZ "Szczerbiec" w następujący sposób skwitował ten
    straszliwy mord "Walka z żydokomuną i hajdamaczyzną rozpoczęła się (...) do
    Wierzchowin nie tylko się przyznajemy, ale zapowiadamy jeszcze niejedno Psie
    Pole hajdamaczyzny. Zaś Polscy NSZ'owscy bandyci po splądrowani wsi poszli
    dalej mordować i rabować, a jako że szli w kierunku granicy na spotkanie z
    nimi wybrała się 150 osobowa grupa operacyjna radzieckiego 98 pułku wojsk
    pogranicznych NKWD, rekrutowanych z doświadczonych oddziałów frontowych.
    Radziecki oddział poruszający się ciężarówkami miał coprawda większą
    ruchliwość, jednak był dwa razy mniej liczny i porównywalnie uzbrojony w broń
    maszynową (2ckmy-y i 10rkm-ów).
    Jednakże to "dzielni" polscy chłopcy-narodowo-prawicowcy obskoczyli tęgi
    łomot, padło 2/3 bandytów w tym sam herszt Szary, odebrano prawie całą broń,
    straty NKWD wyniosły 1 (JEDEN) zabity i sześciu rannych. Nasuwa się więc
    prosty wniosek, bandyci z NSZ to nie było żadne podziemne wojsko, tylko zwykła
    hałastra złożona z różnej maści rzezimieszków i pospolitych bandytów, którzy
    "dzielnie" potrafili mordować niewinne kobiety i dzieci ale w starciu z
    regularnym wojskiem nie mieli najmniejszych szans. Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu



    Temat: Jak i dlaczego burzono kościoły-cerkwie w 1938r
    Rozbiórki cerkwi prawosławnych w województwie lubelskim miały
    miejsce w okresie od maja do lipca 1938 roku. Jak pisał wojewoda
    lubelski do Dowództwa Okręgu Korpusu II w Lublinie, do dnia 16 lipca
    1938 roku zlikwidowano ogółem 127 obiektów sakralnych, w tym
    rozebrano 91 cerkwi, 10 kaplic, 26 domów modlitwy oraz przekazano
    kościołowi łacińskiemu 3 obiekty, zaś 4 kaplice pozostawiono w
    charakterze kostnic. Oczywiście była to akcja barbarzyńska za którą
    możemy sie tylko wstydzić jednak gwoli ścisłości warto zaznaczyć, że
    znaczna częśc tych cerkwi były to cerkwie opustoszałe, w złym stanie
    technicznym, do tego w miejscowościach w których nie było juz
    wiernych prawosławnych.
    Warto dodać, że w latach 1918-1924, Kościół rzymskokatolicki przejął
    według szacunków Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia
    Publicznego 280 świątyń pokatolickich, w tym 140 połacińskich i 140
    pounickich z czego 35 przejęto za zgodą niemieckich i austriackich
    władz okupacyjnych, 65 za zgoda poskich władz administracyjnych a
    180 przejęto zywiołowo przez miejscową ludność katolicką. Jeśli
    chodzi o strukture wyznaniową ludności wschodniej części województwa
    lubelskiego, w której miało miejsce niszczenie cerkwi wyglądała ona
    następująco:
    Powiat Biała Podlaska 82 637 katolików, 18 192 prawosławnych
    Powiat Biłgoraj 82 614 katolików, 20 913 prawosławnych
    Powiat Chełm 88 488 katolików, 37 530 prawosławnych
    Powiat Hrubieszów 63 365 katolików, 49 128 prawosławnych
    Powiat Krasnystaw 17 010 katolików, 4853 prawosławnych
    Powiat Lubartów 94 356 katolików, 1544 prawosławnych
    Powiat Radzyn Podlaski 80 520 katolików, 1840 prawosławnych
    Powiat Siedlce 125 018 katolików, 2452 prawosławnych
    Powiat Tomaszów Lubelski 73 021 katolików, 33 059 prawosławnych
    Powiat Włodawa 57 939 katolików, 33 382 prawosławnych
    Powiat Zamość 122 490 katolików, 6778 prawosławnych


    Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu



    Temat: Zdybel Bobrowa Krasnystaw
    Zdybel Bobrowa Krasnystaw
    Poszukuję osób o nazwisku Zdybel lub krewnych Józefa Zdybla z miejscowości Bobrowa powiat Krasnystaw. Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu



    Temat: Z Podlasia
    Wyczytane u sąsiadów
    Rozbiórki cerkwi prawosławnych w województwie lubelskim miały
    miejsce w okresie od maja do lipca 1938 roku. Jak pisał wojewoda
    lubelski do Dowództwa Okręgu Korpusu II w Lublinie, do dnia 16 lipca
    1938 roku zlikwidowano ogółem 127 obiektów sakralnych, w tym
    rozebrano 91 cerkwi, 10 kaplic, 26 domów modlitwy oraz przekazano
    kościołowi łacińskiemu 3 obiekty, zaś 4 kaplice pozostawiono w
    charakterze kostnic. Oczywiście była to akcja barbarzyńska za którą
    możemy sie tylko wstydzić jednak gwoli ścisłości warto zaznaczyć, że
    znaczna częśc tych cerkwi były to cerkwie opustoszałe, w złym stanie
    technicznym, do tego w miejscowościach w których nie było juz
    wiernych prawosławnych.
    Warto dodać, że w latach 1918-1924, Kościół rzymskokatolicki przejął
    według szacunków Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia
    Publicznego 280 świątyń pokatolickich, w tym 140 połacińskich i 140
    pounickich z czego 35 przejęto za zgodą niemieckich i austriackich
    władz okupacyjnych, 65 za zgoda poskich władz administracyjnych a
    180 przejęto zywiołowo przez miejscową ludność katolicką. Jeśli
    chodzi o strukture wyznaniową ludności wschodniej części województwa
    lubelskiego, w której miało miejsce niszczenie cerkwi wyglądała ona
    następująco:
    Powiat Biała Podlaska 82 637 katolików, 18 192 prawosławnych
    Powiat Biłgoraj 82 614 katolików, 20 913 prawosławnych
    Powiat Chełm 88 488 katolików, 37 530 prawosławnych
    Powiat Hrubieszów 63 365 katolików, 49 128 prawosławnych
    Powiat Krasnystaw 17 010 katolików, 4853 prawosławnych
    Powiat Lubartów 94 356 katolików, 1544 prawosławnych
    Powiat Radzyn Podlaski 80 520 katolików, 1840 prawosławnych
    Powiat Siedlce 125 018 katolików, 2452 prawosławnych
    Powiat Tomaszów Lubelski 73 021 katolików, 33 059 prawosławnych
    Powiat Włodawa 57 939 katolików, 33 382 prawosławnych
    Powiat Zamość 122 490 katolików, 6778 prawosławnych

    Wł. Pobóg Malinowski tak pisze o tej sprawie:

    „Rosjanie, w długim okresie swego panowania, dążąc do wprowadzenia i
    utrwalenia prawosławia na Chełmszczyxnie, wiele kościołów polsko-
    katolickich przerobili na cerkwie prawosławne, pobudowali też
    nadmierną ilość cerkwi nowych. W chwili odzyskania przez Polskę
    niepodległości było to 389 cerkwi prawosławnych.; utworzona komisja
    rewindykacyjna jeszcze przed rokiem 1926 dokonała podziału –
    prawosławnym pozostawiono 51 cerkwi, co z nadwyżką zaspokajało icj
    potrzeby; pozostałą resztę przekazano Kościołowi katolickiemu, do
    którego świątynie te w przeszłości należały. Ponieważ dawne władze
    rosyjsko-carskie po ukazie tolerancyjnym z roku 1905 , nie zwracając
    kościołów skonfiskowanych, pozwalały na wznoszenie nowych, ogólna
    ilość świątyń na Chełmszczyźnie przerastała znacznie potrzeby
    ludności polskiej i polskie władze kościelne po dokonaniu
    rewindykacji obsadzić mogły tylko część zwróconych świątyń; resztę
    większą, z przewagą małych kaplic pozamykano i dla braku środków,
    nie troszczono się o konserwację. Od roku 1935 jednak Ukraińcy z
    Małopolski, za sprawą metropolity Szeptyckiego zaczęli wyzyskiwać
    ten stan rzeczy – w pobliżu zamkniętych i opuszczonych świątyń
    osiedli emisariusze ukraińscy z Małopolski, w postaci zakonników
    przeważnie; uwagę polskich władz zwróciły coraz częstsze i coraz
    liczniejsze zbiórki ludności po zagrodach i po stodołach ; wnet
    potem zbierano się już – wieczorami i po nocach – przy opuszczonych
    kościołach – cerkwiach; palono ognisko i pod przewodem emisariusza-
    zakonnika modlono się i śpiewano głośno; polskich obserwatorów
    uderzał niespodziewany kierunek tej akcji – emisariusze Szeptyckiego
    wcale nie dążyli do ściślejszego związania ludności Chełmszczyzny z
    obrządkiem greckokatolickim lecz najwyraźniej propagowali „powrót do
    prawosławia”, posługiwali się też w tej akcji językiem rosyjskim, w
    modłach zaś i śpiewach zbiorowych trzymali się wzorów cerkiewno-
    prawosławnych. W wyniku tej akcji – już w roku 1938 – unici
    chełmscy, tak dotąd wytrwali w przywiązaniu do wiary ojców , zaczęli
    masowo przechodzić na prawosławie. Zaniepokojony biskup lubelski
    Fulman zaalarmował władze administracyjne i wojskowe; za jego
    milczącą zgodą postanowiono usunąć główne źródło zła, a więc dokonać
    stopniowo rozbiórki jeśli nie wszystkich, to większości świątyń
    opuszczonych i nieużywanych. (…)Na to jednak ludność unicka i
    prawosławna, podniecana przez agitatorów ukraińskich, gromadzić się
    zaczęła tłumnie przy kościołach i kapliczkach, dla ich obrony
    przed „polskim gwałtem” ; ludność polska , idąc za głosem księży z
    ambon, i karmiona szowinistyczną demagogia bardzo ruchliwego tu
    Stronnictwa Narodowego, coraz częściej występowała zaczepnie przeciw
    Ukraińcom o prawosławnym. Napady i starcia mnożyły się z tygodnia na
    tydzień. Wojsko uznało konieczność przyśpieszenia akcji
    likwidacyjnej. Do burzenia opuszczonych kościołów i kaplic użyto
    saperów; w kilku przypadkach ludność niepolską , broniącą dostępu do
    świątyń, rozpędzono z kolbami, bez śmiertelnych wypadków; ale ze
    strugami krwi. Dla uniknięcia takich ekscesów zaczęto burzenia
    dokonywać w nocy i przy pomocy dynamitu. Ogółem zburzono 120
    obiektów, przeważnie małych kaplic; w tej liczbie mieści się też
    kilka (nie więcej niż 10) czynnych cerkwi prawosławnych, zburzonych
    po uprzednim wyrzuceniu popów, w „wyprawach karnych” tam gdzie
    nadmiar gorliwości wykonawców spotykał się z prowokacyjno-zaczepną
    postawą prowadzonej przez Ukraińców z Małopolski ludności
    prawosławnej. „

    Koniec cytatów z PUbc Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • witch-world.pev.pl
  • Design by flankerds.com