powieść dokumentalna

Oglądasz wypowiedzi wyszukane dla słów: powieść dokumentalna

Temat: Bartoszewski: jeśli utrzyma się jedynowładztwo ...
ksin napisał:

> jak sie komus grunt pod nogami pali, to takie glupoty wygaduje.
> A z Sobieskim to juz dziadzia przegial, gdyby nie on to pewnie do
> tej pory w strone mekki 6 razy dziennie bysmy sie klaniali...
> chociaz patrzac na niego to kombinuje ze latwiej jest kaske od
> arabow/muzulmanow wyciagac a z opornymi 'polaczkami' juz tak latwo
> nie idzie
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Przeczytaj ""Kopczyk chwały żołnierskiej....[Tytuł dość długi,ale
początek wystarczy]-autor-=-Lew Kaltenberg[powieść dokumentalna]
to może ździebko coś pojmiesz a nie wypisuj durnot.
Sobieski był potrzebny pod Wiedniem ,jak potrzebna jest psu piąta
noga.Rok 1683 to jest schyłek potęgi Porty Otomańskiej.I bez udziału
Polski i Polaków też by upadła.A wszystko to działo się za namową
i przez ogłupiąjacą politykę prowadzoną przez Watykan.
Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu

Temat: Saddam Hussein - irackie bydlo zabilo gentlemana
wielki_czarownik napisał:

> Większość ludzi tak właśnie robi. Albo też płacze, szlocha i wygląda żałośnie
c
> zy wręcz mdleje.

Coz, nigdy nie widzialam zadnej egzekucji. Czytalam jednak powiesc dokumentalna
Capote "Z zimna krwia" i ci panowie (fakt, ze wyjatkowe kutafony) nie mdleli
pod szubienica...Takze wielu ludzi rozstrzelanych przez Bezpieke za Stalina
niekoniecznie szlochalo. No ale moze to nieeadekwatne porownania.

>
> >
>
> Myślisz, że to takie łatwe? Ot tak sobie "zagrać męczennika" 5 minut przed
śmie
> rcią?

Nie, ale tez i nie sadze zeby byla to decyzja podjeta w chwili smierci. To
chyba raczej koncepcja calosciowa - byl twardy w zyciu i umarl twardy. Nie
wiem, moze i macie racje, aczkolwiek nazywanie tego pana gentlemanem, nawet w
swietle godnosci jaka zachowal na szubienicy, to dialektyka nieco dziwna.

Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu

Temat: Napisałam książkę i czekam na propozycje
Nie bardzi rozumiem co masz na myśli. Jeśli chodzi o gatunek to nie jestem
pewna co to jest. Zapewne jest to jakiaś hybryda. Wydaje mi sie, że moja
książka to powieść dokumentalna albo pamiętnik z elemantami powieści.

blum napisała:

> czy to aby na pewno literatura, Anno?
> Może przeczytaj najpierw Masłowską albo Dzido, albo Malzahn...
> b.
>

>
>
> anna_borecka napisała:
>
> > Napisałam niedawno książkę i chciałabym ją przesłać do wydawnictw. Jest t
> o
> > zbiór najciekawszych opowiadań z mojego życia osobistego, pracy zawodowej
> i
> > innych różnych sytuacji w jakich się znalazłam. Jeśli jakieś wydawnictwa
>
> > byłyby zainteresowane to proszę o podanie w tym watku adresu na jaki mogł
> abym
> > przesłać tekst.
> > Anna Borecka
Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu

Temat: Jakie wydawnictwa mogą wydać polską powieść
Dziękuję za radę. Jeśli chodzi o gatunek to nie jestem
pewna co to jest. Zapewne jest to jakiaś hybryda. Wydaje mi sie, że moja
książka to powieść dokumentalna albo pamiętnik z elemantami powieści. Może być
też reality show. To musiałby jakiś ekspert mi odpowiedzić.

Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu

Temat: Zwyczajny nazizm
Zwyczajny nazizm
"Śmierć w bunkrze. Opowieść o moim ojcu" Martina Pollacka to jedna z
najważniejszych książek tego roku. Porażająca powieść dokumentalna o
austriackim nazizmie, od której nie sposób się oderwać
serwisy.gazeta.pl/kultura/1,34169,3150336.html Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu

Temat: książki z Warszawą w tle
"Niebieski syfon" - powiesc dokumentalna o Pradze, bardzo fajnie napisana, ale
nazwiska autora nie pamietam niestety.

Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu

Temat: właśnie przeczytałam książkę...
To absolutnie nie fantastyka, zajebista powieść dokumentalna, czy jak to tam się
zwie; w skrócie - autentyczne przypadki z kariery chirurga w szpitalu w
Belleuve, coś w rodzaju fabularnego pamiętnika. Czyta się bosko. Jak Ostry
Dyżur, hi hi.

Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu

Temat: Nowa powieść Hanny Krall
Nowa powieść Hanny Krall

17-05-2006

Dramatyczne losy żydowskiej kobiety, która podczas II wojny światowej udaje
Polkę i Niemkę, by odnaleźć swojego męża i wyciągnąć go z obozu
koncentracyjnego - to temat najnowszej powieści dokumentalnej Hanny
Krall, "Król kier znów na wylocie". We wtorek w Warszawie autorka wzięła
udział w spotkaniu promującym książkę.

Krall po raz kolejny odniosła się do problemu Zagłady (bardzo nie lubi słowa
Holocaust). Podkreśliła, że woli opowiadać o losach pojedynczych jej ofiar.
Zaznaczyła też, że nie uważa się za pisarza, lecz za reportera.

"Na zagładę skazano cały naród. My - reporterzy - opowiadamy jednak
pojedynczo. Tylko opowiadając pojedynczo, mogę przedostać się do uczuć
czytelnika, jego wyobraźni" - wyjaśniła Krall. Jak oceniła, historie
pojedynczych ludzi, takich jak Izolda z jej powieści, mogą mieć wymiar
uniwersalny. "Dowiadujemy się z nich, czym jest honor, miłość, bohaterstwo,
strach" - powiedziała.

Jak podkreśliła, jej twórczość ma na celu ocalenie wspomnień ofiar Zagłady,
które są już starymi ludźmi. "Jestem niczym archeolog" - powiedziała.

Główną bohaterką powieści "Król kier znów na wylocie" - która ukazała się
nakładem wydawnictwa Świat Książki - jest Izolda Regensberg, mieszkająca
obecnie w Izraelu. Krall przez 18 lat spotykała się z nią i rozmawiała, by
spisać jej relacje w literackiej formie.

Mąż Izoldy trafił do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Ebensee w
austriackich Alpach. Kobieta postanowiła zrobić wszystko, a przede wszystkim
przetrwać wojnę, aby go uratować. Wyruszyła w podróż w poszukiwaniu męża,
podczas której wielokrotnie podejmowała irracjonalne, wręcz szalone decyzje.
Dzięki nim udało się jej jednak przeżyć i odnaleźć męża.

Podczas swej podróży Izolda usiłuje ukrywać fakt, że jest Żydówką. Dlatego w
Wiedniu podaje się za Polkę Marię Pawlicką - kurierkę polskiego podziemia.
Zmienia kolor włosów, imiona, sposób poruszania się, uczy się polskich
modlitw, stara się inaczej intonować słowa, by nikt nie domyślił się, że jest
Żydówką. Aby przetrwać, oddaje się niemieckim oficerom, jest też przez
Niemców gwałcona. Często musi udawać przyjaźń z wrogami.

Kiedy wychodzi na jaw, że Izolda jest Żydówką, kobieta trafia do obozu w
Oświęcimiu, skąd wydostaje się dzięki doktorowi Mengele. Nim dotrze do
Ebensee i odnajdzie ukochanego męża, wstąpi do Narodowo-Socjalistycznego
Związku Kobiet Niemieckich, podając się za folksdojczkę Marię H.,
pielęgniarkę. W szpitalu wojskowym będzie opiekować się rannymi esesmanami.

Zdaniem krytyka literackiego Tadeusza Nyczka głównym bohaterem tej opowieści,
która składa się z paradoksów, jest przypadek. Krytyk ocenił jednocześnie, że
powieść Krall to wspaniały literacki zapis na temat siły miłości.

Krall uważa, że pisarz tworzący powieść dokumentalną musi o
miłości "opowiadać powściągliwie i dyskretnie, nie może być wścibski". "Nigdy
nie poznam człowieka do końca, nigdy nie dotrę do wszystkich jego uczuć" -
powiedziała.

Krall to jedna z najwybitniejszych polskich reporterek. Pracowała m.in.
w "Życiu Warszawy" i "Polityce". Była zastępcą kierownika literackiego
Zespołu Filmowego "Tor", współpracowała z Krzysztofem Kieślowskim.

W roku 1977 ukazała się jej najsłynniejsza książka, "Zdążyć przed Panem
Bogiem", zapis rozmów z Markiem Edelmanem, lekarzem i ostatnim żyjącym
dowódcą powstania w getcie warszawskim.

(za Gazetą Prawną)
FŻP...
Chyba trzeba się przymiarzyć do tej lektury...

Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu

Temat: POMOCY!!!
POWIEŚĆ, podstawowy gatunek epicki czasów nowoż., obejmujący utwory prozą o
swobodnej i elastycznej kompozycji; najefektywniej spośród wszystkich gatunków
lit. pełni funkcję poznawczą. Koniecznym elementem struktury powieściowej, a
zarazem gł. nośnikiem treści poznawczych jest rozbudowana, zwykle
wielowątkowa fabuła, obejmująca dzieje licznych bohaterów i środowisk społ.;
świat fikcyjny, przedstawiony w powieści, przez dobór materiału i kompozycję
fabularną sugeruje określoną wizję świata rzeczywistego, zgodną z wiedzą
autora i jego światopoglądem. Układ fabuły motywują: cel poznawczy i ideowo-
artyst. zamysł autora; skrajnymi przypadkami ich dominacji są: powieść
dokumentalna, dążąca do odtworzenia rzeczywistości przez maksymalne
ograniczenie fikcji, oraz powieść z tezą (franc. roman a these), o
schematycznej fabule służącej ilustracji idei autora. Świat powieściowy
powstaje w toku wypowiedzi narratora ( narracja). Jako odrębny gatunek
powieść ukształtowała się w XVIII w., kontynuując wielowiekowy rozwój form
epiki prozatorskiej (fabularnej prozy antycznej, średniow. apokryfów,
romansów, opowieści rycerskich oraz powieści łotrzykowskiej, powiastki filoz.,
a także form prozy dokumentalnej i publicyst.); powstały odmiany: powieść
dydaktyczno-psychologiczna, obyczajowa, awanturnicza, utopijna (J. Swift, D.
Defoe, H. Fielding, S. Richardson, L. Sterne, A.R. Lesage, J.J. Rousseau, J.W.
Goethe, I. Krasicki); z tendencji preromant. narodziła się powieść grozy, zw.
też powieścią gotycką, o sensacyjnej akcji, rozgrywającej się w scenerii got.
zamków i klasztorów, w atmosferze fantastyki i tajemniczości, obfitująca w
efekty makabryczne (H. Walpole, A. Radcliffe, M.G. Lewis, Ch.R. Maturin, w
Polsce A. Mostowska, J. Potocki), wywierające wpływ na ukształtowanie się
romant. stylu frenetycznego. W epoce romantyzmu ukształtowała się powieść
historyczna (W. Scott, V. Hugo), powieść psychologiczna (F.R. Chateaubriand,
E.J. Bronte), powieść fantastyczna (E.T.A. Hoffmann). Powieść realistyczna XIX
w. stała się wzorem, określającym klas. cechy gatunku: równowaga między fikcją
a obrazem rzeczywistości, wszechwiedzący narrator prezentujący obiektywną
wizję świata (zjawiska społ., hist., psychol.), konstrukcja fabuły zachowująca
życiowe prawdopodobieństwo (przyczynowe i chronologiczne zasady układu
zdarzeń); twórcami powieści realistycznej byli: Stendhal, H. de Balzac, Ch.
Dickens, I.S. Turgieniew, L.N. Tołstoj, F.M. Dostojewski, G. Flaubert, w
Polsce B. Prus, E. Orzeszkowa, H. Sienkiewicz.
Od naturalizmu (E. Zola) i modernizmu (H. James, J. Conrad, W. Berent, S.
Żeromski) powieść podlega eksperymentom artyst. (wpływ powieści
psychologicznej M. Prousta), zakłócającym klas. zasady, gł. poprzez zbliżenie
do innych rodzajów prozy, np. eseju (Th. Mann, H. Broch, R. Musil), motywację
artyst. czyniącą proces powstawania powieści głównym tematem (K. Irzykowski,
A. Gide), luźną kompozycję sugerującą swobodny, czasem jednoczesny przebieg
zdarzeń (V. Woolf, J. Joyce, W. Faulkner, strumień; świadomości), kreowanie
obrazu rzeczywistości wg zasad paraboli poet. i konwencji snu (F. Kafka, B.
Schulz, M.A. Bułhakow, A.P. Płatonow) lub wg autonomicznych zasad fikcji (tzw.
nowa powieść C. Simon, N. Sarraute, A. Robbe-Grillet). Wyraźną tendencją
powieści późnego modernizmu (S. Beckett, W.W. Nabokow, J.-P. Sartre, W.
Gombrowicz) staje się łączenie artyst. eksperymentu z problematyką filoz. i
antropol. (zagadnienie granic i warunków poznania, zwł. językowego, koncepcja
człowieka i jego związków ze społeczeństwem). Inny ważny nurt powieści XX w.
podejmuje refleksję etyczną i polit. (wolność a władza, jednostka a
doświadczenie totalitaryzmu) w konwencji antyutopii (J.I. Zamiatin, A. Huxley,
G. Orwell, A.A. Zinowjew), prozy dokumentalnej (J. Dos Passos, B.A. Pilniak)
czy dokumentalno-polit. (G. Herling-Grudziński, A.I. Sołżenicyn, J.
Mackiewicz). Refleksja metaartyst., będąca istotną cechą literatury XX w.,
stanowi ośrodkową tendencję tzw. literatury wyczerpania (J. Barth, J.
Cortazar, L. Buczkowski, A. Kuśniewicz), ukazującej zużycie ekspresywno-
przedstawieniowych konwencji literatury w formach jawnej gry z tradycją lit.
(parodia, pastisz, stylizacja, kolaż). Rozwijający się w ostatnim 30-leciu
nurt powieści postmodernistycznej (G. Garcia Marquez, S. Rushdie, C. Fuentes,
Th. Pynchon, E. Doctorow, U. Eco, M. Kundera, T. Parnicki, S. Lem, T.
Konwicki) utrzymuje zainteresowanie intertekstualnymi cechami i związkami
powieści, przenosi punkt ciężkości z problematyki epistemologicznej (prawda a
fałsz, subiektywizm a obiektywizm) na ontologiczną (fikcja a rzeczywistość), a
do cech dla siebie charakterystycznych zalicza: świadome przemieszanie form
wysokich (lit.) i niskich (pozalit.), historii i fikcji, opowiadania
atrakcyjnej fabuły z refleksją o sztuce opowiadania, połączenie w utworze
przeciwstawnych poetyk (science fiction i powieść historyczna, mityzacja
rzeczywistości i jej hiperrealistyczny zapis, metapowieściowa refleksja i
historiograficzna narracja), wprowadzanie powieści w opozycyjne obiegi
komunikacyjne (elitarny i masowy), zwracanie się zarazem do czytelnika
wyrafinowanego i prostodusznego.

uff
tyle znalazłam w multimedialnej złotej encyklopedii pwn o powieści
historyczna i młodzieżowa - obawiam się, że oficjalne odrębne definicje nie
istnieją, to raczej tak na zdrowy rozum...
do szkoły to potrzebne?
no cóż, można powtórzyć podstawową definicję powieści w ogóle (że epicki
gatunek literacki itd) i dodać, że historyczna osadzona w realiach
historycznych, a młodzieżowa - adresowana do młodego czytelnika
i tyle Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu