Poszukiwanie minimum funkcji

Oglądasz wypowiedzi wyszukane dla słów: Poszukiwanie minimum funkcji

Temat: Poszukiwanie minimum funkcji
Poszukiwanie minimum funkcji
gdy znamy miejsce zerowe
pochodnej funkcji nie jest problemem.
Kiedy wyznaczenie pochodnej jest
zbyt trudne korzystamy z metod aproksymacyjnych.
Jeśli nie znamy własności funkcji,
bezpieczniejsze są metody podziału
wykorzystujące unimodalność funkcji
(metoda podziału na trzy części,
metoda połowienia, metoda podziału wykorzystująca
liczby Fibonacciego, metoda złotego podziału).
W ten sposób postępujemy gdy poszukujemy
minimów funkcji jednej zmiennej (układ płaski).
Zapewne istnieją procedury numeryczne pozwalające
wyznaczyć minimum funkcji dwóch zmiennych
(układ przestrzenny).
Poszukuje informacji na ten temat,
czy są i gdzie ich szukać?

Dziękuje za wszelką pomoc
eRBi
can@mailbox.tuniv.szczecin.pl

Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu

Temat: XOR

"Darek" wrote:

| Jest to zrobienia, ale z dodatkowym neuronem (oprócz dwóch
| wejściowych) o specjalnych właściwościach, które w tym przypadku
| byłyby niemal od razu rozwiązaniem problemu (np. iloczyn tamtych
| wejść...). Był to jakiś człon... kogoś tam, zdaje się, że u
| Ossowskiego to widziałem.

| Twierdzę, że jest niemożliwe rozwiązanie problemu xor przy pomocy
| sieci jednowarstwoej.
| Jest potrzebna warstwa wejściowa i wyjściowa, dokładnie dwa
| neurony. To prosze podaj rozwiązanie
| za pomocą sieci jednowarstwowej z neuronami o specjalnych
| właściwościach.

Chwila, chwila. Odwieczny neuronowy problem. Primo: do "warstw" _nie_
wliczam neuronów wejściowych, bo uważam to za bardziej logiczne.
Oczywiście zdania są... podzielone.

Tu się zgadzam. Sam nawet z promotorem prady na początku nie mogłem się
dogadać, ale udało się. W tym sęk, że w literaturze też to różnie bywa i
nie wiem
czy obowiązuje tu jakaś reguła czy to 'wolna amerykanka'.

Secundo: problem XOR to problem XOR. I dwa neurony są potrzebne jako
wejścia, więc w ogóle ma miejsce nieporozumienie.

A rozwiązanie jest proste:

we1 we2 we3 = f(we1,we2)
| | |
|w1 |w2 |w3
| | |
+-----+-----+
|
wy1

Nie pamiętam jaka funkcja (w Ossowskim) może służyć do obliczania we3,
ale łatwo sobie wyobrazić, że jest masa prostych (łącznie z po prostu
funkcją XOR, dodawaniem modulo 2 itp.), które wprost prowadzą do
rozwiązania (przy czym we1 i we2 już znaczenia mieć nie powinny po
wytrenowaniu). Oczywiście można powiedzieć, że przykład jest bez sensu,
bo funkcja obliczająca we3 od razu podaje rozwiązanie, więc sieć
dojdzie do wag w1=0, w2=0 i w3=1, ale podejrzewam, że miał mieć on cel
jedynie edukacyjny. Książki niestety nie mam, bo pożyczyłem kilka lat
temu i przepadła :) Ale kupię sobie jeszcze, bo ciekawa była.

Posiadam jedną z książek Ossowskiego, ale chyba w księgarni widziałem
jeszcze 2 inne pozycje jego autorstwa.Również polecam.
A książek nauczyłem się już niepożyczać ;).

A rozszerzenie funkcyjne, o którym mowa ma jakieś tam zastosowania
w nieco mniej trywialnych problemach, pomaga zredukować liczbę warstw
np. Ktoś przypomni detale na ten temat?

| A co do sedna pytania to przecież każdy może to znaleść w
| pierwszych rozdziałach dowolnego podręcznika do sieci
| neuronowych...

| Uuu, no nie o to chodzi, rozwiązanie problemu xor znajdziesz chyba
| w jeszcze większej liczbie miejsc niż wyjaśnienie. Poprosu takie
| pytanko ;)

W skrócie: sieć jednowarstwowa dzieli przestrzeń rozwiązań jedną
prostą, a problem XOR wymaga przynajmniej dwóch. Dlatego można
rozwiązać problemy AND, OR...

;)

--
____(" ) adam.szlachta gg.577534 gsm.505431552 alt.pl.fajka
----====-`
"Pomarli bogowie wszyscy: niechże więc za wolą naszą
nadczłowiek żyje" - Nietzsche

A tak poza konkursem, używałeś kiedykolwiek algorytmów genetycznych dla
symulacji NN. Zaczynam tu dopiero raczkować, właściwie ściągać materiały
i wyszukiwać literaturę której jak narazie nie mam czasu przejrzeć.
Jeżeli tak, to jaka jest ich skuteczność jeżeli chodzi o
poszukiwanie minimum funkcji celu?

Pozdrawiam

Darek

Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu