potwierdzenie salda

Oglądasz wypowiedzi wyszukane dla słów: potwierdzenie salda

Temat: euro po 4,80 zl !
Miłej lektury życzę:)
malaguena1 napisała:
mniejszy koszt splaty kredytow dewizowych
==================================================
Pojęcie kredytu dewizowego wynika z przepisów ustawy prawo bankowe. Art. 69 ust
1. tejże ustawy przez umowę kredytu zobowiązuje bank - kredytodawcę, do oddania
do dyspozycji kredytobiorcy na czas i na warunkach określonych umownie, kwotę
środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca
zobowiązuje się do spłaty kredytu wraz z odsetkami i prowizjami określonymi w
umowie.
Odnoszą się zaś do przepisów prawa podatkowego, art. 16 ust. 10 ustawy z dnia
15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2000 r. Nr 54
poz. 654) wyłącza z kosztów uzyskania przychodu wydatki na spłatę pożyczek
(kredytów). Wyjątek stanowią skapitalizowane odsetki od nich.
Z zaciągnięciem zobowiązania w walucie obcej może wiązać się powstawanie różnic
kursowych, które bezpośrednio wpływają na wysokość spłacanych odsetek, a tym
samym na koszty uzyskania przychodu. Istotnym jest jednak fakt, że nie
wszystkie różnice kursowe będą stanowiły podstawę do zwiększenia kosztów
uzyskania przychodów, co. wpływa na wielkość zobowiązania podatkowego.
Banki oferują swoim klientom zarówno kredyty dewizowe, jak i denominowane w
walucie obcej. Co ważne kredyt denominowany nie jest kredytem dewizowym ani
żadną jego odmianą. Jest to normalny kredyt złotówkowy, którego spłata jest
tylko uzależniona od kursu waluty, na podstawie której liczone są raty
kredytowe w złotówkach. Taka interpretacja kredytu denominowanego ma
odzwierciedlenie w rygorystycznym podejściu organów skarbowych do różnic
powstałych przy spłacie takiego kredytu. Również wyroki sądowe potwierdzają
takie stanowisko. Zastosowany w umowach pożyczek przelicznik walutowy w walucie
obcej dla waluty polskiej, tzw. waloryzacja kredytu w związku z inflacją, jest
wewnętrzną sprawą umawiających się stron, nie wynika z przepisów podatkowych, a
więc w tej części kwota zwaloryzowanego kredytu do spłaty nie może być uznana
za uzasadnienie do uznania statystycznie naliczonych różnic kursowych za koszt
uzyskania przychodów (wyrok NSA z dnia 9 maja 2000 r. sygn. akt III S.A.
1804/99). To samo odnosi się do powstałych przy spłacie przychodów, nie będą
one stanowiły przychodów podatkowych dla kredytobiorcy. Inaczej będzie jednak u
kredytodawcy, bowiem zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym
od osób prawnych ( op. cit.), przychodem są otrzymane pieniądze. Ujemne różnice
u kredytodawcy są traktowane podobnie jak u kredytobiorcy i nie stanowią kosztu
podatkowego.
Z powyższego wynika, że dla właściwego naliczania kosztów uzyskania przychodów
istotna jest dokładna analiza umowy kredytowej. Bardzo często zdarza się, że
umownie nazwany kredyt dewizowy ma z nim niewiele wspólnego i jest faktycznie
kredytem denominowanym w walucie obcej. W takiej sytuacji zawsze trzeba
sprawdzić, czy spłaty rat kapitałowo-odsetkowych mają być dokonywane w walucie
obcej czy w złotówkach, jako równowartość określonej raty w przeliczeniu po
kursie z dnia spłaty. Elementem pozwalającym na stwierdzenie z jakim kredytem
mamy do czynienia, jest potwierdzenie salda wystawiane przez bank wyrażone albo
w walucie obcej, albo w złotówkach.
W przypadku kredytu denominowanego w walucie obcej zaliczenie powstałych różnic
kursowych do kosztów podatkowych jest niewłaściwe. Powstają one pomiędzy
wartością rat według kursu po jakim przeliczono kredyt w momencie ujęcia w
księgach, a wartością tych rat w momencie ich spłaty, gdyż ich wielkość zależy
od kursu waluty z dnia spłaty. Jednostka zalicza te różnice do przychodów bądź
kosztów finansowych, ale nie stanowią one różnic kursowych w ujęciu podatkowym,
lecz wynik na operacjach finansowych.
Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 5 kwietnia 2000 sygn. akt III S.A. 1804/99,
zawarcie umowy pożyczki/kredytu, w której jej kwotę wyrażono w walucie obcej,
przeliczonej na złote polskie, nie prowadzi do wyrażenia zobowiązania w walucie
obcej. Zatem stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych (op. cit.) nie są to koszty poniesione w walutach obcych ani wyrażone
w walutach obcych. W tej sytuacji nie mogą powstać różnice kursowe.
Przykład.
Dnia 1 stycznia 2003 r. jednostka zaciągnęła kredyt w wysokości 20 000 euro.
Kredyt jest waloryzowany kursem średnim ogłaszanym w dniu spłaty. W dniu
udzielenia kredytu kurs euro kształtował się na poziomie 1 euro = 4,00 zł.
Wartość kredytu na dzień zaciągnięcia wyniosła 80 000 zł. Kredytu udzielono na
okres 6 miesięcy a odsetki stanowią 4 % wartości kredytu. Na dzień spłaty
średni kurs NBP wynosił 1 euro = 4,20 zł. Podstawą do ustalenia różnic
finansowych z tytułu waloryzacji jest rata kapitałowa.
1) Zaciągnięcie kredytu 20 000 EUR x 4,00 PLN/EUR = 80 000 PLN
2) Naliczenie odsetek od kredytu 80 000 PLN x 4 % = 3 200 PLN
3) Spłata kredytu waloryzowana kursem euro z dnia spłaty (20 000 EUR + 20
000x4%)x 4,20 PLN/EUR = 20 800 EUR x 4,20 PLN/EUR = 87 360 PLN
4) Naliczenie różnicy wynikającej z różnych kursów euro 83 200 PLN - 87 360 PLN
= -4160 PLN
Zgodnie z powyższymi obliczeniami kosztem uzyskania przychodów będą zapłacone
odsetki w wysokości 3 200 PLN, natomiast kwota 4 160 PLN nie będzie mogła być
zaliczona do tych kosztów.
======================================
Mam nadzieję, że przeczytałaś uważnie nt. "mniejszego kosztu spłaty kredytów
dewizowych".
Przeglądaj resztę wypowiedzi z tematu

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

witch-world.pev.pl

Strona 2 z 2 • Wyszukano 87 wyników • 1, 2